De criterio revelationis divinae

Abstract

In Concilio Vaticano Secundo quaestio mota est circa fontes Divinae Revelationis, nempe utrum unus an duo sunt fontes Divinae Revelationis? Absque dubio in IV Sessione Concilii Tridentini de fide fuit definitum; "Sacrosancta oecumenica et generalis Tridentina Synodus, in Spiritu Sancto legitime congregata, praesidentibus in ea eisdem tribus Apostolicae Sedis Legatis, hoc sibi perpetuo ante oculos proponens, ut, sublatis erroribus, puritas ipsa Evangelii in Ecclesia conservetur; quod promissum ante per Frophetas in Scripturis sanctis (Rom. I, 3; Hebr. I, 1-2), Dominus Noster Iesus Christus, Dei Filius, proprio ore primum promulgavit, deinde per Apostolos, tamquam fontem omnis et salutaris veritatis et morum disciplinae, omni creaturae praedicari ius sit (Mt. XXVIII, 19; Mc. XVI, 15); perspiciensque hanc veritatem et disciplinam contineri in libris scriptis et sine scripto traditionibus, quae ab ipsius Christi ore ab Apostolis acceptae, aut ab ipsis Apostolis Spiritu Sancto dictante, quasi per manus traditae, ad nos usque pervenerunt: orthodoxorum Patrum exempla secuta, omnes libros tarn Veteris quam Novi Testamenti, cum utriusque unus Deus sit auctor, necnon traditiones ipsas, turn ad fidem, turn ad mores pertinentes, tamquam vel oretenus a Christo, vel a Spiritu Sancto dictatas, et continua successione in Ecclesia catholica conservatas, pari pietatis affectu ac reverentia suscipit et veneratur".